پوسیده
ریشهی اشیای اتاق
ومثل غنچهای سالم و حساس
میز بزرگ
میزی کوچک انداخته پَس
و صندلیِ بزرگ
صندلیای کوچک
دو کتابخانه
یکی مُردنی
دیگری تازه
با کتابهای مینیاتوری
و شیشهای شکننده
چه خوب!
که از پای ضخیمِ پیانوی بزرگ
روییده پیانویی بندانگشتی
تنها با لبخندی زلال
اتاق را باید بدهم آب
و مثل گل
همه چیز را بار
به طرز خودم بیاورم
برگردان:کیوان کَشَمشان
The roots of the objects in the room have rotted
A poem by Maya Sarishvili
Leave a Comment